hoşgeldim...

Blogger'lar kervanına ben de katıldım, hadi hayırlısı...Varolmaya bir anlam yüklemek, dünyada iz bırakmak istemek insanın en büyük ama en masum zaafı sanırım. Blogumu yaratırken çok düşündüm; evet, çok sevdiğim şeyler var ama kendimi onların üzerinden tanımlayacak kadar çok sevdiğim, ağır basan bir şey yok hayatımda. Bu aralar, aslında neredeyse 1 senedir, hayatımı bambaşka bir boyuta sokan olay işim oldu. Biliyorum, ekipteki kızlar bu sözlere gözlerini devirecek ama ufak tefek durumların dışında ben işimi çok seviyorum. Sanırım öteden beri bi işin altında imzam olsun, çevirdiklerimi yzdıklarımı pek çok kişi okusun hevesi içimde hep vardı. İşimi yaparken hiç iş yapıyorum gibi hissetmiyorum; onca yazıyı yazmak, fotoğraflarını ayarlamak, çekimlere gitmek bana bir oyun gibi geliyor ve bu oyunun sonunda hesabıma para yatıyor sanki. Tabii, şanslı olduğum noktalar var, çalışma arkadaşlarımı kendim seçsem böyle iyi seçemezdim. sıkıldığımız bunaldığımız anlar elbette oluyor ama yine de bu dergiye denk geldiğime ve böyle insanlarla çalıştığıma inanamıyorum bazen. zaten ekipte herkesin doğum günü 7 veya 17 ehehe:)